Milo Đukanović bez srama
Odbornici u Pljevljima usvojili su odluku o prodaji motela „Vodice“, a u sklopu kompleksa biće prodata i manastirska vodenica stara 500 godina. Opozicioni odbornici ukazali su da se radi o „početku oduzimanja crkvene imovine“ i „otvaranju kockarnica i kafića na crkvenoj imovini“.
Skupštinska većina u Pljevljima (DPS, SD, BS) usvojila je odluku o prodaji motela „Vodice“ sa pripadajućim zemljištem i zgradom stare vodenice, objavio je pvportal. Nisu vredele ni molbe vladike Atanasija, koji je uputio pismo čelnicima Pljevalja da se vodenica ne prodaje.
Osim odbornika opozicije, koji su posle usvajanja napustili sednicu, protiv odluke su bila i dvojica odbornika DPS, Srđan Pivljanin i Predrag Cvijović.
Iz vladajuće koalicije tvrde da se ovim potezom samo stvaraju uslovi za prodaju ukoliko se pojavi investitor, te da bi se o tome ponovo izjašnjavala SO Pljevlja.
Međutim, za odbornike opozicije, ovo je „pilot projekat i početak oduzimanja imovine SPC“, kako je rekao odbornik Nove srpske demokratije Milan Lekić. Sa njim se slaže i Božidar Bajić iz Pokreta za Pljevlja, koji dodaje da je u tom gradu počelo „otimanje svetinja u Crnoj Gori“.
Odbornici opozicije ukazuju da vodenica pripada manastiru Svete Trojice, iako je upisana u katastru kao vlasništvo opštine.
Odbornik Demokrata Nikola Rovčanin kaže da su „Ukazivali da će na crkvenoj imovini otvarati kockarnice i kafiće. Evo i u praksi“.
Episkop mileševski Atanasije uputio je pismo kojim moli čelnike Pljevalja da ne prodaju vodenicu.
U pismu vladika Atanasije moli da se iz prodaje izuzme vodenica, jer „opština Pljevlja nije njen stvarni vlasnik, već uprava Manastira Svete Trojice“.
„Nadam se da vas, rođene Pljevljake, ne moram podsjećati da je na rijeci Breznici bilo pet manastirskih vodenica. Četiri su oduzete nakon Drugog svjetskog rata, dok je pomenuta vodenica jedina ostala u vlasništvu manastira. Istina je da je manastirsko zemljište na kome se danas nalazi novi dio Srednje stručne škole, gradski stadion. sportska dvorana „Ada“, restoran „Milet bašta“ i kompletan park Vodice, kao i istoimeni Motel, šezdesetih godina oduzeto od manastira uz simboličnu nadoknadu. Manastir se sa tom nasilnom eksproprijacijom nikada nije složio, ali je vodenica tada ostala u vlasništvu manastira i za njeno oduzimanje manastir nikad od opštine nije dobio ni jedan dinar. I nakon sprovedene sporne eksproprijacije, manastirska Uprava je y njoj mljela brašno za svoje potrebe i ubirala prihod od ujma“, navodi vladika.
Kako dodaje, vodenica je stara koliko i sam manastir i da je vekovima uživala zaštitu čak i od turskih vlasti.
„Poslednji put vodenica je pokrivena u dogovoru sa Upravom manastira sredstvima opštine prije nekoliko godina i to iz razloga što su prethodni, takoreći novi crijep koji je postavila Uprava manastira, godinama lomili nesavjesni građani. Taj crijep koji se trenutno nalazi na našoj vodenici je jedino vlasništvo opštine, sve ostalo je, do poslednjeg kamena, sagrađeno sredstvima manastira i bio bi grijeh manastiru oduzeti ono što je njegovo. U vrijeme Kraljevine Jugoslavije, kao i Titove Jugoslavije, manastiru je oduzeto preko 800 hektara zemlje, šume, brojni dućani, zgrade i kuće. Većinom oduzetog manastirskog zemljišta danas gazduje upravo opština. Ko je, kada i s kojim ciljem uknjižio vodenicu na opštinu, mi trenutno ne znamo, ali to nije teško utvrditi. Ono što je sigurno – uknjižba je izvršena protivzakonito“, piše, između ostalog, vladika Atanasije.
On „očinski moli“ da čelnici Pljevalja odustanu od prodaje i učine da se vodenica vrati manastiru. Navodi da manastir poseduje svu dokumentaciju o vlasništvu, te dodaje da će pokrenuti sudski postupak ako ona bude prodata.
Vladika piše i da je manastir spreman da ponovo pokrene vodenicu u saradnji sa opštinom i novim vlasnikom motela.
Predsednik opštine Pljevlja Igor Golubović tvrdi da je razgovarao sa vladikom i da je „razgovor završen obostranim razumevanjem“.
