Čin streljanja srpskih vojnika gledala je cela brigada onih koji se predali. Svi oni bili su postrojeni i goli skinuti. Ovu trojicu su izveli i odveli do zgrade komande i odmah streljali. To je naredio Jure Šimić.
Ipak i pored brojnih svedočenja preživelih vojnika i dokaza Vrhovni sud Hrvatske pravosnažno je oslobodio Juru Šimića, bivšeg ratnog predsednika Kriznog štaba grada Bjelovara.
Šimić je bio optužen da je, nakon što su hrvatske oružane snage zauzele tadašnju bjelovarsku kasarnu “Božidar Adžija”, 29. septembra 1991. godine iz kolone zarobljenih 60 oficira i 150 vojnika JNA izdvojio tri vojna lica – komandanta 265. mehanizovane brigade pukovnika Rajka Kovačevića, potpukovnika Miljka Vasića i kapetana prve klase Dragišu Jovanovića a zatim pucao u njih nanevši im smrtne povrede.
Advokat Dušan Bratić kaže za Vaseljensku da je ovo očekivano jer u Hrvatskoj pravda nikad nije ni postojala, posebno kada su u pitanju zločini nad Srbima, ali i da Hrvati ne bi mogli takvu pravdu da sprovode da nemaju podršku Evropske Unije.
“Čin streljanja gledala je cela brigada vojnika koji se predali. Pošto su pripadnici zbora narodne garde zauzeli kasarnu Jugoslovenske narodne armije “Božidar Adžija” u Bjelovaru i pošto su pripadnici JNA položili oružje i predali se, Šimić je naredio da se svi zarobljeni vojnici i starešine postroje goli do pojasa, pa je tada izveo iz stroja: Kovačević Rajka, pukovnika JNA, komadanta 265-te mehanizovane brigade u Bjelovaru, Vasić Miljka, potpukovnik, pomoćnik komadanta za moralno vaspitanje, i Jovanović Dragišu, kapetana prve klase, oficira bezbednosti. Zatim ih je svu trojicu odveo 50 m u stranu i iz svog pištolja ispalio u njih po dva metka, a potom i rafal iz automatske puške, nanevši im više prostrelnih rana, usmrtivši tako na licu mesta svu trojicu, onda je naredio da se o likvidaciji ovih starešina obaveste građani Bjelovara i pozovu da ih vide, pa kada su neki od građana na taj poziv se odazvali u prisustvu Šimića vršili su skrnjavljenje njihovih leševa pljuvanjem, a Višić Tomo, pripadnik ZNG i mokrenjem po njihovim telima.”
Bratić dodaje da o svemu tome postoje brojna svedočenja, ne samo preživelih vojnika JNA, nego i Hrvata:
“O tome su svedočili i Hrvati, ali su u kasnijem postupku njihova svedočenja izostavljena. Po Srbiji, BiH i Crnoj Gori postoji na desetine svedoka ovog događaja, ima i građana koji su preko ograde kasarne posmatrali. Inače, ta trojica oficira su predala objekat i ljudstvo u sporazumu da će biti razmenjeni iako su mogli da zatraže podršku Ratnog vazduhoplovstva. To je pravosuđe Hrvatske i standardi EU pravde”, kaže Bratić i dodaje da je suludo što nas zapadne NVO svakodnevno bombarduju idejom o pomirenju sa Hrvatskom, optužujući nas za ratnohušačko raspoloženje dok istovremeno Hrvati hapse Srbe zbog objava na društvenim mrežama i pevanje srpskih pesama.
“Cilj ovakvih presuda u Hrvatskoj je odbrana teze ” JNA i Srbija izvršili agresiju na Hrvatsku” i odbrana ” digniteta domovinskog rata” dok mi u Beogradu imamo u sudu KV veće kao Sigurnu kuću za sve ustaške zločince”, zaključuje Bratić.
Vesna Veizović / Vaseljenska
