Predsednik Srbije Aleksandar Vučić tokom svog obraćanja Srbima sa Kosova i Metohije u Raškoj, a povodom incidenata koji su se na severu KiM dogodili u sredu, priznao je da su njegovi ministri 2013. godine bili za to da se Kosovo primi u Ujedinjene nacije.
– Želim da vas podsetim na 2013. godinu, te zahvaljujući vama i onome što sam dogovarao sa vama, a uprkos volji svih ministara koji su tad sa mnom bili, ne računajući Vulina i Marka Đurića… Svi su bili za prihvatanje da Kosovo* uđe u Ujedinjene nacije – rekao je Vučić, obraćajući se Srbima u Raškoj.
Osim šarade, grizanja usne i mazanja očiju naroda koji je došao da ga upita za pomoć, Vučić je u Raškoj pokazao i šta njegovi najbliži saradnici misle o Kosovo i Metohiji. Kao što i sam kaže, svi ministri osim Vulina 2013. godine su bili za to da se dopusti da takozvana Republika Kosovo dobije stolicu u UN.
Toliko o tome da SNS i njeni sateliti brinu o Srbima na području južne pokrajine Kosova i Metohije. Naravno, i ovoga puta Vučić je sebe prikazao kao borca za opstanak Kosmeta u okviru Srbije, kao i mini verziju sebe Aleksandra Vulina.
To znači da su svi ostali ministri koji su nakon rekonstrukcije Vlade koje se dogodila 2013. godine faktički želeli da daju legitimitet nezavisnosti Kosova.
Među tadašnjim ministrima se nalaze: Nikola Selaković (Ministarstvo pravde i državne uprave), Ivica Dačić (Ministarstvo unutrašnjih poslova i predsednik Vlade), Zorana Mihajlović (Ministarstvo energetike, razvoja i zaštite životne sredine, Slavica Đukić-Dejanović (Ministarstvo zdravlja), Saša Radulović (Ministarstvo privrede nakon rekonstrukcije 2013.), Branko Ružić (ministar bez portfelja zadužen za evropske integracije), Igor Mirović (Ministarstvo regionalnog razvoja i lokalne samouprave nakon rekonstrukcije), Jovan Krkobabić (Ministarstvo rada, zapošljavanja i socijalne politike), Rasim Ljajić (Ministarstvo unutrašnje i spoljne trgovine i telekomunikacija), Ivan Mrkić (Ministarstvo spoljnih poslova), Nebojša Rodić (Ministarstvo odbrane), Lazar Krstić (Ministarstvo finansija) Dragan Glamočić (Ministarstvo poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede), Milan Bačević (Ministarstvo rudarstva, prirodnih resursa i prostornog planiranja), pokojni Ivan Tasovac (Ministarstvo kulture i informisanja), Vanja Udovičić (Ministarstvo omladine i sporta), Tomislav Jovanović (Ministarstvo prosvete, nauke i tehnološkog razvoja), Aleksandar Antić (Ministarstvo saobraćaja), Velimir Ilić (Ministarstvo građevinarstva i urbanizma), Sulejman Ugljanin (Ministar bez portfelja).
Ako su navodi predsednika Srbije tačni, dobar deo današnjih ministara i bitnih državnih fukcionera je takođe za davanje Kosovu* mesta u Ujedinjenim nacijama, odnosno za priznanje Kosova kao nezavisne države.
Zašto predsednik tek sada izlazi sa takvim informacijama, jer građane treba informisati kakav je stav ljudi koji vode zemlju prema našem delu teritorije? Ukoliko bi građani Srbije znali da mnogi u SNS i u ostalim vladajućim strankama žele da priznaju nezavisnost Kosova i Metohije, malo je verovatno da bi vlast opstala.
Nakon ovog Vučićevog priznanja i vrapcima na grani je jasno da su migovi, tenkovi, vojska i oklopna vozila kojim se paradira u blizini administrativne linije samo jeftina predstava za mase. Jer nema boljeg marketinga od „branjenja srpskog naroda na njihovim ognjištima“, samo što se taj narod izgleda brani konferencijama za medije, izjavama, protesnim notama i militarnim populizmom…
