Stepan Vuković bio je, u vreme pred rat, kaplar Drinske divizije Petog pešadijskog puka kralja Milana, koja je bila u sastavu Treće armije pod zapovedništvom generala Pavla Jurišića Šturma.
Bio je na položaju na obali Drine, na kojoj se očekivao napad austrougarske vojske. Po naredbi majora Vojislava Arsenijevića otišao je s patrolom da osmotri dešavanja sa druge strane reke. U Bratuncu, u Bosni, koja je tada bila pod vlasti Austrougarske, uočio je postrojenu austrougarsku vojsku u kasarni, kako u stavu mirno slušao govor svog komandanta. Tada je Stepan iz puške ispalio hitac, kao prvi srpski metak na protivničku vojsku i uspeo da usmrti austrougarskog oficira, sa razdaljine od oko 1.500 metara!
Za taj podvig, kao i ispoljenu hrabrost, kada je jednom prilikom zarobio neprijateljsku stražu, Stepan je odlikovan Ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima. Bio je nosilac i Ordena za hrabrost ruskog cara Nikolaja Drugog. Ovo visoko ordenje je na svojim grudima ponelo samo četiri Srbina u istoriji, jedan od njih je i čudesni junak ove priče – Stepan Vuković.
