Iako aktuelna administracija SAD, čini se uz potpunu i iskrenu, gotovo euforičnu, saradnju svih svojih „poslušnika“, bezrezervno i bezgranično podržava Ukrajinu u njenim, sada već više od godinu dana dugim sukobima sa Ruskom Federacijom, pojedine okolnosti ukazuju na to da bi u skorijem periodu, odnosno već tokom sledeće godine, moglo da dođe do potpunog preokreta na geopolitičkoj sceni, koji bi se veoma pozitivno odrazio i na interese srpskog naroda.
Usled sve većeg pritiska krize izazvane dešavanjima na području Ukrajine, stanovništvo evropskih zemalja se, uprkos snažnoj propagandi i manipulacijama, sve glasnije suprotstavlja zvaničnoj politici svojih država, tražeći da prioritet bude očuvanje njihovih nacionalnih interesa, životnog standarda i ekonomije, a ne mržnja prema Rusiji. Iako su i tamošnje političke elite svesne ispravnosti tih težnji, usled nesposobnosti da se odupru diktatu zvaničnog Vašingtona, nastavljaju da vode politiku koja je pogubna po interese njihovih država i naroda.
Međutim, takve okolnosti su dovele do formiranja cilja koji je zajednički apsolutno svim državama, bez obzira na kojoj se strani trenutno zavađenog i podeljenog sveta nalaze, a koji bi se realizovao promenom vlasti u SAD na predstojećim izborima 2024. godine. Da ostvarenje tog cilja ima podršku i u samoj SAD, govore najnovija istraživanja javnog mnjenja, koja ukazuju na drastičan porast razočaranja američkih glasača u politiku „svetskog konflikta“ njihovih aktuelnih vlasti, a shodno tome i jačanje podrške prethodnoj opciji, koja je tokom svog mandata pokazala mnogo bolje rezultate.
Iako će se predstojeća promena vlasti u SAD blagotvorno odraziti na čitav svet, posebno će pogodovati srpskim nacionalnim interesima, jer će omogućiti realizaciju vekovne težnje srpskog naroda ka čvršćem povezivanju svih njegovih delova, na svim vekovno srpskim teritorijama, koje su pod uticajem stranog faktora sistematski deljene, usitnjavane, otkidane i na silu pripajane drugim državama, po pravilu uz velike srpske žrtve.
Naime, tokom prethodnog perioda su brojne aktivnosti i inicijative u tom pravcu već sprovedene, te se srpski narod u BiH, Crnoj Gori i Severnoj Makedoniji „probudio“ i pripremio za uključivanje u „Srpski svet“, odnosno za to da, kako to i priliči, nastupa zajednički sa svojim sunarodnicima u matičnoj Srbiji, kako bi srpski narod, iako je formalno podeljen u više država, jedinstveno i u celosti donosio odluke o svojoj budućnosti.
Navedeni koncept je sa ekonomskog aspekta ojačan i inicijativom „Otvoreni Balkan“, dok u aktuelnom periodu zvanični Vašington vrši snažan pritisak na privremene albanske vlasti da dopuste formiranje Zajednice srpskih opština na području KiM, što je causa sine qua non uključivanja srpskog naroda sa tog, za srpsku istoriju i naciju tradicionalno i suštinski bitnog područja u „Srpski svet“. Tim svojim aktivnostima aktuelna američka administracija, potpuno nesvesno, praktično pomaže realizaciju tog projekta, koji će ipak u punom obimu moći da bude realizovan tek nakon njenog pada.
Kako bi koncept „Srpskog sveta“ u potpunosti ostvario svoju funkciju, nakon formiranja Zajednice srpskih opština na KiM, preostaje jedino još da se srpsko stanovništvo sa područja današnje Hrvatske, koje je tokom prethodnih stotinak godina, bežeći od ustaškog noža došlo u Srbiju, vrati na svoja vekovna ognjišta i organizuje na zemlji svojih predaka, te nakon toga priključi ovom veličanstvenom projektu, čije će perspektive nakon vrlo skorog i vrlo izvesnog poraza sadašnje američke administracije, dobiti nove pravce i mogućnosti širenja i razvoja.
